تحصیل، حق کودکان افغانستانی است

رویداد کرج-وقتی کودکی از مدرسه باز می‌ماند، یعنی به‌جای یاد گرفتن الفبا، باید دنبال کار برود. یعنی ممکن است قربانی خشونت، فقر یا جرم شود. یعنی آینده‌ای پر از تاریکی، نه برای خودش، بلکه برای همه‌ی ما. محروم کردن بچه‌ها از تحصیل، هیچ مسئله‌ای را حل نمی‌کند. فقط زخم‌های عمیق‌تری در دل یک جامعه ایجاد می‌کند. بیایید فارغ از هر نژاد، ملیت و مرزی، از حق آموزش برای همه‌ی کودکان دفاع کنیم.

برخی از شرایطی که بر یک کشور تحمیل می شود به دلیل جغرافیای سیاسی و موقعیت آن کشور است، به عنوان مثال اگر مشاهده می کنیم که ترکیه محل حضور مهاجران از کشورهای مختلف برای رفتن به اروپا شده به دلیل نزدیکی این کشور به این قاره بوده، این شرایط برای ایران نیز صادق است، اگر اتباع کشور افغانستان در ایران حضور دارند به دلیل جبرجغرافیای سیاسی و همسایگی ایران و آن کشور است.

البته به غیر این ویژگی اشتراکات فرهنگی و زبانی میان این دو کشور دلیل دیگری بر حضور افغانستانی ها در ایران شده که فرصت ها و تهدیدهای خود را دارد. استان البرز به مانند سایر نقاط کشور جمعیتی از اتباع افغانستان را در خود جای داده است، حضور آنان در البرز به دلیل نزدیکی به تهران پررنگ تر و محسوس تر از سایر استان ها است که ین حضور در شهرهای اقماری کرج مثل محمدشهر، کمالشهر، کردان، کوهسار و …. خیلی پررنگ است.

پس از جنگ تحمیلی ۱۲ روز رژیم صهیونیستی علیه ایران و نقشی که برخی از اتباع کشور افغانستان در جاسوسی داشتند سیاست های سخت گیرانه ای برای حضور آنان اتخاذ شد و برخی از آنان که غیرقانونی آمده بودند از کشور اخراج شدند.

در روزهایی که جهان بیش از همیشه از حقوق بشر سخن می‌گوید، خبرهایی از گوشه‌وکنار کشورمان به گوش می‌رسد که دل هر انسان منصفی را به درد می‌آورد. یکی از این اخبار، محروم شدن شمار زیادی از کودکان افغانستانی از حق تحصیل در مدارس ایران از جمله استان البرز و کرج است؛ کودکانی که بسیاری از آن‌ها در همین سرزمین چشم به جهان گشوده‌اند و ایران را خانه‌ی خود می‌دانند.

تحصیل، نه لطف است و نه امتیاز ویژه؛ بلکه حقی بنیادین است که حتی در سخت‌ترین شرایط انسانی نیز باید پاس داشته شود. هیچ کودک افغانستانی نباید تاوان تصمیمات سیاسی، مشکلات مهاجرتی یا ناکارآمدی‌های اداری را بدهد. این کودکان، قربانی نیستند؛ آن‌ها آینده‌سازانی‌اند که می‌توانند اگر به آن‌ها فرصت داده شود، بخشی از سرمایه‌ی انسانی این کشور باشند.

محرومیت از تحصیل، یعنی سوق دادن کودکان به سمت کار کودک، فقر، جرم و انزوای اجتماعی. یعنی نادیده گرفتن کرامت انسانی، یعنی کشتن امید در دل‌هایی که هنوز فرصت رویا دیدن دارند.

در روزگاری که دانش و آموزش، پل نجات جوامع است، محروم کردن کودکان از تحصیل نه تنها خلاف اخلاق انسانی، بلکه خلاف امنیت ملی و منافع بلندمدت کشور است.

با حضور میدانی برای تهیه گزارش  در برخی از محله های محمدشهر از جمله حجت آباد، ولدآباد و عباس آباد در مواجهه با اتباع افغانستانی که کودکان به سن مدرسه با خود دارند وقتی از سطح درس آنان پرسش می شود در پاسخ می گویند که به تازگی به دلیل برخی از قوانین سخت گیرانه نمی توانند فرزندان خود را در مدرسه ثبت نام کنند.

ملت ایران که از بدو تشکیل ملتی آزادیخواه و حامی مظلومان بوده و این ویژگی در منش جمهوری اسلامی ایران بسیار برجسته است در این رابطه باید تجدید نظری صورت بگیرد؛ به هر دلیلی کودکان افغانستانی نباید از تحصیل بازبمانند و بر عهده مسئولان استان است که با چاره اندیشی و اتخاذ تصمیمات و رایزنی با کمیساریایی عالی پناهندگان سازمان ملل این گره را باز کنند.

بیایید به جای بستن درهای مدرسه، درهای انسانیت را باز نگه داریم.

انتهای پیام/